Ειναι κοκκινο....σαν αιμα...
σαν ανοιγει το πρωι...
και δροσουλα δεν ταγγιζει....
απο φοβο μην καει....
ανοιχτο το μεσημερι....
σαν κοραλλι σαν παιδι.......
μες τα τζαμια μαγεμενος......
σκυβει ο ηλιος να το δει ......
ασπρο γινεται....
κι ειναι ασπρο κοχυλακι του γυαλου ....
σαν λυποθυμαει
η μερα στις βιολετες του νερου....
Κι οταν πια σημαινει η νυχτα....
τη φλογερα τη γλυκια ....
και τ αστερια...
αλλαξουν δυση στ ουρανου την απλωσια.......
πριν τελειωσει το τραγουδι .......
κι ο αγερας κοιμηθει......
μεσα στο βαθυ σκοταδι ......
......σιγανα θα μαραθει ......
Μουσικη ...Χατζιδακης Μανος
